[ Pobierz całość w formacie PDF ]
prędkości o kilkanaście kilometrów na godzinę. Poszycie to, wykonane ze
specjalnie utwardzonej sklejki, było tak mocne, że wytrzymywało uderzenie
młotem kowalskim.
Lekkość zastosowanego budulca stwarzała możliwość użycia bardziej
masywnych, pełnych dzwigarów, podłużnie czy żeber. Dzięki temu odłamek
20
%7Å‚ÓATY TYGRYS 1978/15 R. SZUBACSKI
pocisku, który w metalowym samolocie mógł przebić i całkowicie odciąć jakiś
element konstrukcji, powodując jej istotne strukturalne osłabienie, tutaj
powodował jedynie przebicie większego elementu, którego wytrzymałość ulegała
tylko niewielkiej zmianie.
Innym szczęśliwym rozwiązaniem było usytuowanie miejsc członków załogi
nie w tandemie, jak to powszechnie stosowano w dwuosobowych samolotach, ale
obok siebie. Załoga mogła więc bez przeszkód porozumiewać się i współpracować
ściśle we wszystkich fazach lotu. Bojowa część zadań ostrzeliwanie z broni
pokładowej celów powietrznych i naziemnych, celowanie przy bombardowaniu,
prowadzenie walk powietrznych należała do pilota, który był zarazem dowódcą
załogi. Rola radio-nawigatora polegała na oznaczaniu pozycji i wytyczaniu kursu
samolotu, utrzymywaniu łączności z bazą i innymi samolotami, obserwacji ziemi i
dokonywaniu zdjęć.
Ważnym atutem Moskitów był ich napęd, czyli niezawodne silniki Merlin
firmy Rolls-Royce, których moc stopniowo zwiększano z 1230 do 1710 KM.
Umożliwiały one rozwinięcie prędkości wahających się w zależności od
zastosowanych silników, przeznaczenia i obciążenia samolotu od 610 do 635
km/h. Od połowy 1941 roku do roku 1944, kiedy to wprowadzono samoloty
odrzutowe, Mosquito był najszybszym samolotem RAF. Szczególną jego
właściwością była zdolność do długotrwałych lotów na jednym silniku. Jak się
wyraził jeden z oblatywaczy:
Moskita zaprojektowano najwidoczniej jako maszynÄ™ jednosilnikowÄ…, a tylko
na wszelki wypadek dodano drugi silnik.
Wielka prędkość samolotu pozwalała na całkowite zrezygnowanie z jego
obronnego uzbrojenia, a uzyskany w ten sposób zapas ciężaru można było
wykorzystać na uzbrojenie zaczepne lub na zwiększenie zasięgu. Odmiany
myśliwskie, z baterią czterech szybkostrzelnych działek kalibru 20 mm i czterema
karabinami maszynowymi, były jednymi z najsilniej uzbrojonych samolotów
świata, przy czym w niektórych odmianach montowano nawet działko 57-
milimetrowe.
Bombowce mogły zabierać 800 kilogramów, a w pózniejszych wersjach aż
1800 kilogramów bomb. Zamiast nich można było Moskity uzbroić w osiem
umieszczanych pod skrzydłami 27-kilogramowych pocisków rakietowych, co
równało się salwie głównej artylerii lekkiego krążownika! Wersje dla lotnictwa
obrony wybrzeża przystosowano także do zabierania torped.
Odmiany rozpoznawcze nie miały w ogóle uzbrojenia, ale charakteryzowały się
wyjątkowo dużym zasięgiem, przekraczającym 5500 kilometrów. Już po wojnie na
jednym z Moskitów dokonano przelotu z Londynu do Kapsztadu bez lądowania
(dystans 18 800 km, pułap do 12 000 m, a więc u granic stratosfery).
21
%7Å‚ÓATY TYGRYS 1978/15 EGZEKUCJI NIE BDZIE
Wiele operacji przeprowadzonych przy użyciu Moskitów weszło do historii
wojny powietrznej przeciw Niemcom. Jedna z głośniejszych akcji to przelot w
czerwcu 1943 roku nad Peenemunde i dokonanie zdjęć, na których udało się
wykryć przygotowane do startu bomby latające V-1, co potwierdziło zdobyte przez
polski wywiad informacje i stało się punktem wyjścia do rozpoczętej nalotem na
ośrodek doświadczalny Peenemunde w sierpniu tegoż roku kampanii zwalczania
niemieckich broni odwetowych .
Już wcześniej, bo od 1942 roku, w zasięgu Moskitów znalazła się Polska.
Szczególne znaczenie miały loty rozpoznawcze nad Gdańskiem, Gdynią,
Szczecinem i Zwinoujściem, gdzie systematycznie sprawdzano nasilenie ruchu w
portach oraz miejsca postoju ciężkich jednostek Kriegsmarine. Startując z baz w
południowych Włoszech Moskity prowadziły wiosną i latem 1944 roku
systematyczną obserwację doświadczeń z pociskami V-2, prowadzonych na
poligonie SS w Pustkowie koło Mielca.
Użyte w roli nocnych myśliwców Moskity zestrzeliły 600 nieprzyjacielskich
bombowców, w znacznej mierze przyczyniając się do zmniejszenia nasilenia i
skutków tzw. Baedeker-Raids, niepokojących, terrorystycznych nalotów na
mniejsze, często pełne zabytków historycznych miasta Wielkiej Brytanii w 1943 i
1944 roku. Niektóre myśliwce wyposażono przejściowo w potężne reflektory o
mocy dwóch i pól miliona świec, którymi próbowano oświetlać nieprzyjacielskie
bombowce. Poczynając od polowy 1944 roku piloci Moskitów zestrzelili przeszło
500 bomb latających. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl ocenkijessi.opx.pl
prędkości o kilkanaście kilometrów na godzinę. Poszycie to, wykonane ze
specjalnie utwardzonej sklejki, było tak mocne, że wytrzymywało uderzenie
młotem kowalskim.
Lekkość zastosowanego budulca stwarzała możliwość użycia bardziej
masywnych, pełnych dzwigarów, podłużnie czy żeber. Dzięki temu odłamek
20
%7Å‚ÓATY TYGRYS 1978/15 R. SZUBACSKI
pocisku, który w metalowym samolocie mógł przebić i całkowicie odciąć jakiś
element konstrukcji, powodując jej istotne strukturalne osłabienie, tutaj
powodował jedynie przebicie większego elementu, którego wytrzymałość ulegała
tylko niewielkiej zmianie.
Innym szczęśliwym rozwiązaniem było usytuowanie miejsc członków załogi
nie w tandemie, jak to powszechnie stosowano w dwuosobowych samolotach, ale
obok siebie. Załoga mogła więc bez przeszkód porozumiewać się i współpracować
ściśle we wszystkich fazach lotu. Bojowa część zadań ostrzeliwanie z broni
pokładowej celów powietrznych i naziemnych, celowanie przy bombardowaniu,
prowadzenie walk powietrznych należała do pilota, który był zarazem dowódcą
załogi. Rola radio-nawigatora polegała na oznaczaniu pozycji i wytyczaniu kursu
samolotu, utrzymywaniu łączności z bazą i innymi samolotami, obserwacji ziemi i
dokonywaniu zdjęć.
Ważnym atutem Moskitów był ich napęd, czyli niezawodne silniki Merlin
firmy Rolls-Royce, których moc stopniowo zwiększano z 1230 do 1710 KM.
Umożliwiały one rozwinięcie prędkości wahających się w zależności od
zastosowanych silników, przeznaczenia i obciążenia samolotu od 610 do 635
km/h. Od połowy 1941 roku do roku 1944, kiedy to wprowadzono samoloty
odrzutowe, Mosquito był najszybszym samolotem RAF. Szczególną jego
właściwością była zdolność do długotrwałych lotów na jednym silniku. Jak się
wyraził jeden z oblatywaczy:
Moskita zaprojektowano najwidoczniej jako maszynÄ™ jednosilnikowÄ…, a tylko
na wszelki wypadek dodano drugi silnik.
Wielka prędkość samolotu pozwalała na całkowite zrezygnowanie z jego
obronnego uzbrojenia, a uzyskany w ten sposób zapas ciężaru można było
wykorzystać na uzbrojenie zaczepne lub na zwiększenie zasięgu. Odmiany
myśliwskie, z baterią czterech szybkostrzelnych działek kalibru 20 mm i czterema
karabinami maszynowymi, były jednymi z najsilniej uzbrojonych samolotów
świata, przy czym w niektórych odmianach montowano nawet działko 57-
milimetrowe.
Bombowce mogły zabierać 800 kilogramów, a w pózniejszych wersjach aż
1800 kilogramów bomb. Zamiast nich można było Moskity uzbroić w osiem
umieszczanych pod skrzydłami 27-kilogramowych pocisków rakietowych, co
równało się salwie głównej artylerii lekkiego krążownika! Wersje dla lotnictwa
obrony wybrzeża przystosowano także do zabierania torped.
Odmiany rozpoznawcze nie miały w ogóle uzbrojenia, ale charakteryzowały się
wyjątkowo dużym zasięgiem, przekraczającym 5500 kilometrów. Już po wojnie na
jednym z Moskitów dokonano przelotu z Londynu do Kapsztadu bez lądowania
(dystans 18 800 km, pułap do 12 000 m, a więc u granic stratosfery).
21
%7Å‚ÓATY TYGRYS 1978/15 EGZEKUCJI NIE BDZIE
Wiele operacji przeprowadzonych przy użyciu Moskitów weszło do historii
wojny powietrznej przeciw Niemcom. Jedna z głośniejszych akcji to przelot w
czerwcu 1943 roku nad Peenemunde i dokonanie zdjęć, na których udało się
wykryć przygotowane do startu bomby latające V-1, co potwierdziło zdobyte przez
polski wywiad informacje i stało się punktem wyjścia do rozpoczętej nalotem na
ośrodek doświadczalny Peenemunde w sierpniu tegoż roku kampanii zwalczania
niemieckich broni odwetowych .
Już wcześniej, bo od 1942 roku, w zasięgu Moskitów znalazła się Polska.
Szczególne znaczenie miały loty rozpoznawcze nad Gdańskiem, Gdynią,
Szczecinem i Zwinoujściem, gdzie systematycznie sprawdzano nasilenie ruchu w
portach oraz miejsca postoju ciężkich jednostek Kriegsmarine. Startując z baz w
południowych Włoszech Moskity prowadziły wiosną i latem 1944 roku
systematyczną obserwację doświadczeń z pociskami V-2, prowadzonych na
poligonie SS w Pustkowie koło Mielca.
Użyte w roli nocnych myśliwców Moskity zestrzeliły 600 nieprzyjacielskich
bombowców, w znacznej mierze przyczyniając się do zmniejszenia nasilenia i
skutków tzw. Baedeker-Raids, niepokojących, terrorystycznych nalotów na
mniejsze, często pełne zabytków historycznych miasta Wielkiej Brytanii w 1943 i
1944 roku. Niektóre myśliwce wyposażono przejściowo w potężne reflektory o
mocy dwóch i pól miliona świec, którymi próbowano oświetlać nieprzyjacielskie
bombowce. Poczynając od polowy 1944 roku piloci Moskitów zestrzelili przeszło
500 bomb latających. [ Pobierz całość w formacie PDF ]