[ Pobierz całość w formacie PDF ]
chodzi tylko o to, że zażądał ode mnie dodatkowych pieniędzy.
Jest coś w jego sposobie bycia, co nie daje mi spokoju, co nie
pozwala mi zbytnio mu ufać. Nie wiem dokładnie dlaczego, ale
z jakiegoś powodu zdenerwowałem się, gdy go dzisiaj zobaczy�
łem.
Zaśmiał się kpiąco z samego siebie i włączył bieg.
- Pewnie uważasz, że przesadzam.
- Nie - odparła, wpatrując się jak urzeczona w światełka na
tablicy rozdzielczej. - Nie sądzę. Ja też mu nie ufam.
- A teraz, skoro już zgasiliśmy światło, powiesz mi, co cię
dręczyło przez cały dzień?
Arden leżała już w łóżku od paru minut, gdy Drew zgasił lampkę
na nocnym stoliku i dołączył do niej. Był nagi, tak samo jak ona.
WSP�LNA TAJEMNICA 185
Przestała już wkładać nocną bieliznę. Oszczędzi nam to czasu, powie�
dział Drew z uśmiechem w pierwszym tygodniu ich małżeństwa.
Tej nocy Arden również nie włożyła nocnej koszuli, ale miała
na to ochotę. Pragnęła zaszyć się w mysią dziurę, zakryć się aż
po czubek nosa. Zwinęła się w kłębek po swojej stronie łóżka, na
samym jego skraju, cała spięta.
- Nic mi nie jest - wymamrotała w poduszkę.
- W takim razie zaszła w tobie tajemnicza zmiana, odkąd wyszłaś
z klubu dziś po południu. Stałaś się kłębkiem nerwów: nie jadłaś
kolacji, milczałaś przez całą drogę do domu i, co jest najbardziej
niezwykłe z tego wszystkiego, omal nie zapomniałaś wejść do pokoju
Matta, żeby go pocałować na dobranoc. Nie, do diabła, coś tu nie gra.
Nie mogła już dłużej opanować zdenerwowania, toteż wyła�
dowała je na nim, bo jego akurat miała pod ręką.
- Tylko dlatego, że nie chcę się z tobą dzisiaj kochać, uważasz,
że coś jest nie w porządku. A może po prostu nie jestem w nastroju?
Wydaje ci się to możliwe? Boże kochany, uważasz, że możesz mnie
zapalać i gasić jak żarówkę. Czy chociaż jednej nocy nie mogę mieć
spokoju? - Podciągnęła na siebie przykrycie.
Po paru sekundach milczenia Drew wyskoczył z łóżka.
- Pamięć cię zawodzi. Nie prosiłem cię, żebyśmy się dzisiaj
kochali.
Zrobił trzy kroki w kierunku drzwi, nim zaczęła go błagać,
by wrócił.
- Drew! - krzyknęła, siadając i wyciągając ramiona. - Prze�
praszam. Przepraszam. Proszę cię, wróć. Obejmij mnie.
Blask księżyca, sączący się przez szerokie okna, wyłowił
z mroku łzy spływające po jej twarzy. Znalazł się przy niej
natychmiast, mocno ją przytulił, czule pogładził po włosach,
przycisnął jej głowę do swego ramienia.
186 WSP�LNA TAJEMNICA
- O co chodzi, Arden? Co się stało? Zrobiłem coś nie tak?
Czegoś nie zrobiłem?
- Nie, nie - powiedziała żałośnie, potrząsając głową. - Nie
powinnam była tak wybuchać. Nie mam do ciebie najmniej�
szych pretensji. Ja...
- Co? Opowiedz mi wszystko.
Zbierała się na odwagę, by wyjawić tajemnicę Rona i Matta,
lecz znowu stchórzyła.
- Naprawdę nic mi nie jest. Po prostu... czuję się trochę nie
w sosie. To wszystko.
- Połóż się - polecił łagodnie. Wyciągnął się obok niej, przy�
ciągnął ją do siebie i opiekuńczo otoczył ramionami. - Kocham
cię, Arden - wyszeptał w jej włosy.
- Ja też cię kocham - zapewniała, wtulając się w niego.
- Czy martwisz się dlatego, że nie zaszłaś w ciążę?
Denerwowała się z tego powodu, ale nie wspomniała o tym
ani słowem. Odkąd przeczytał jej poemat, oboje mieli nadzieję,
że stanie się to niebawem.
- Widocznie musimy jeszcze trochę poczekać - powiedziała
cicho.
- Ja też tak sądzę. Ale to nie ma dla mnie aż tak wielkiego
znaczenia. Kocham cię. Nie myśl, że jeśli nie urodzisz mi dzie�
cka, będę cię kochał mniej.
Ujęła jego dłonie i pocałowała je.
- Jestem samolubna. Chcę być dla ciebie wszystkim.
- Jesteś. Już mam wrażenie, jakbyś była matką Matta. Każ�
dy, kto was widzi razem, powiedziałby tak samo.
Zdusiła szloch i przysunęła się jeszcze bliżej. Nie zasługuje
na takie ślepe zaufanie. Na taką miłość.
- Kiedy się z tobą kocham, Arden, nie myślę o poczęciu
WSP�LNA TAJEMNICA 187
dziecka. To ostatnia rzecz, jaka w takich chwilach mogłab\
przyjść mi do głowy. Myślę o tobie. Wyłącznie. Kocham tylko
ciebie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl ocenkijessi.opx.pl
chodzi tylko o to, że zażądał ode mnie dodatkowych pieniędzy.
Jest coś w jego sposobie bycia, co nie daje mi spokoju, co nie
pozwala mi zbytnio mu ufać. Nie wiem dokładnie dlaczego, ale
z jakiegoś powodu zdenerwowałem się, gdy go dzisiaj zobaczy�
łem.
Zaśmiał się kpiąco z samego siebie i włączył bieg.
- Pewnie uważasz, że przesadzam.
- Nie - odparła, wpatrując się jak urzeczona w światełka na
tablicy rozdzielczej. - Nie sądzę. Ja też mu nie ufam.
- A teraz, skoro już zgasiliśmy światło, powiesz mi, co cię
dręczyło przez cały dzień?
Arden leżała już w łóżku od paru minut, gdy Drew zgasił lampkę
na nocnym stoliku i dołączył do niej. Był nagi, tak samo jak ona.
WSP�LNA TAJEMNICA 185
Przestała już wkładać nocną bieliznę. Oszczędzi nam to czasu, powie�
dział Drew z uśmiechem w pierwszym tygodniu ich małżeństwa.
Tej nocy Arden również nie włożyła nocnej koszuli, ale miała
na to ochotę. Pragnęła zaszyć się w mysią dziurę, zakryć się aż
po czubek nosa. Zwinęła się w kłębek po swojej stronie łóżka, na
samym jego skraju, cała spięta.
- Nic mi nie jest - wymamrotała w poduszkę.
- W takim razie zaszła w tobie tajemnicza zmiana, odkąd wyszłaś
z klubu dziś po południu. Stałaś się kłębkiem nerwów: nie jadłaś
kolacji, milczałaś przez całą drogę do domu i, co jest najbardziej
niezwykłe z tego wszystkiego, omal nie zapomniałaś wejść do pokoju
Matta, żeby go pocałować na dobranoc. Nie, do diabła, coś tu nie gra.
Nie mogła już dłużej opanować zdenerwowania, toteż wyła�
dowała je na nim, bo jego akurat miała pod ręką.
- Tylko dlatego, że nie chcę się z tobą dzisiaj kochać, uważasz,
że coś jest nie w porządku. A może po prostu nie jestem w nastroju?
Wydaje ci się to możliwe? Boże kochany, uważasz, że możesz mnie
zapalać i gasić jak żarówkę. Czy chociaż jednej nocy nie mogę mieć
spokoju? - Podciągnęła na siebie przykrycie.
Po paru sekundach milczenia Drew wyskoczył z łóżka.
- Pamięć cię zawodzi. Nie prosiłem cię, żebyśmy się dzisiaj
kochali.
Zrobił trzy kroki w kierunku drzwi, nim zaczęła go błagać,
by wrócił.
- Drew! - krzyknęła, siadając i wyciągając ramiona. - Prze�
praszam. Przepraszam. Proszę cię, wróć. Obejmij mnie.
Blask księżyca, sączący się przez szerokie okna, wyłowił
z mroku łzy spływające po jej twarzy. Znalazł się przy niej
natychmiast, mocno ją przytulił, czule pogładził po włosach,
przycisnął jej głowę do swego ramienia.
186 WSP�LNA TAJEMNICA
- O co chodzi, Arden? Co się stało? Zrobiłem coś nie tak?
Czegoś nie zrobiłem?
- Nie, nie - powiedziała żałośnie, potrząsając głową. - Nie
powinnam była tak wybuchać. Nie mam do ciebie najmniej�
szych pretensji. Ja...
- Co? Opowiedz mi wszystko.
Zbierała się na odwagę, by wyjawić tajemnicę Rona i Matta,
lecz znowu stchórzyła.
- Naprawdę nic mi nie jest. Po prostu... czuję się trochę nie
w sosie. To wszystko.
- Połóż się - polecił łagodnie. Wyciągnął się obok niej, przy�
ciągnął ją do siebie i opiekuńczo otoczył ramionami. - Kocham
cię, Arden - wyszeptał w jej włosy.
- Ja też cię kocham - zapewniała, wtulając się w niego.
- Czy martwisz się dlatego, że nie zaszłaś w ciążę?
Denerwowała się z tego powodu, ale nie wspomniała o tym
ani słowem. Odkąd przeczytał jej poemat, oboje mieli nadzieję,
że stanie się to niebawem.
- Widocznie musimy jeszcze trochę poczekać - powiedziała
cicho.
- Ja też tak sądzę. Ale to nie ma dla mnie aż tak wielkiego
znaczenia. Kocham cię. Nie myśl, że jeśli nie urodzisz mi dzie�
cka, będę cię kochał mniej.
Ujęła jego dłonie i pocałowała je.
- Jestem samolubna. Chcę być dla ciebie wszystkim.
- Jesteś. Już mam wrażenie, jakbyś była matką Matta. Każ�
dy, kto was widzi razem, powiedziałby tak samo.
Zdusiła szloch i przysunęła się jeszcze bliżej. Nie zasługuje
na takie ślepe zaufanie. Na taką miłość.
- Kiedy się z tobą kocham, Arden, nie myślę o poczęciu
WSP�LNA TAJEMNICA 187
dziecka. To ostatnia rzecz, jaka w takich chwilach mogłab\
przyjść mi do głowy. Myślę o tobie. Wyłącznie. Kocham tylko
ciebie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]
