[ Pobierz całość w formacie PDF ]
terenie szkoły. Można ich zaprosić na spotkanie zespołu wychowawczego. Takie rozwiązanie
daje wiele korzyści wszyscy wychowawcy, zarówno w szkole jak i w domu, mogą oddzia-
ływać na dziecko w ustalonym kierunku, a szansa rozwiązania jego problemów bardzo wzra-
sta. Trzeba jednak pamiętać o celu spotkania, którym jest współpraca dla dobra dziecka. Nie
można więc przedstawić rodzicom wyłącznie listy pretensji i życzeń. Ważne jest, aby pra-
cownicy szkoły najpierw między sobą ustalili strategię działania na własnym terenie. Wów-
czas staną wobec rodziców jako poważny partner, prezentując swój pogląd na temat sytuacji
dziecka i propozycję formy pomocy dziecku na terenie szkoły. Musimy pamiętać, że dla ro-
dziców uczestniczenie w takim spotkaniu może być trudne i z tego powodu czasami trzeba
o nich szczególnie zadbać. Kiedy rodzic słyszy od kilku nauczycieli o destrukcyjnych zacho-
waniach swojego dziecka, sytuacja staje się dla niego bardzo niekomfortowa. Powstaje pyta-
nie, jak zminimalizować jej ewentualne negatywne skutki, np. odreagowanie frustracji po-
przez zastosowanie wobec dziecka kar i represji.
Można rozważać kilka kierunków działania:
" w pierwszej kolejności pokazujemy mocne strony dziecka;
" pytamy rodzica, co on dostrzega w nim dobrego;
" mówimy o celu spotkania trudnych zachowaniach i chęci wspólnego działania szko-
ły i rodziców, mając na względzie pomoc dziecku w wyeliminowaniu tych zachowań;
21
Uczeń z zaburzeniami zachowania. Budowanie strategii pracy w środowisku szkolnym
__________________________________________________________________________________________
" wyrażamy zrozumienie dla uczuć rodzica, który przeżywa doświadczenie takiej kon-
frontacji, i rozmawiamy z nim o ewentualnej chęci ukarania dziecka, rozważając skut-
ki takiego działania. Możemy też uzgodnić z rodzicem, w jaki sposób porozmawia
z dzieckiem.
Zdarza się, że rodzice zaprzeczają problemom i odmawiają współpracy. Jednak fakty przed-
stawione przez kilka osób w życzliwej atmosferze i propozycja konkretnych działań dla do-
bra dziecka jest znacznie bardziej efektywna niż skutki sporadycznych rozmów, często nie-
przygotowanych i odbywających się w niesprzyjających warunkach. Jeśli udział rodziców
w spotkaniu zespołu jest trudny lub niemożliwy, dobrym rozwiązaniem może być indywidu-
alny kontakt pedagoga szkolnego z nimi, podczas którego przedstawi rodzicom strategię po-
mocy dziecku wypracowaną na terenie szkoły i zaprosi ich do jej realizacji poprzez
wskazanie przez rodziców form wspierania dziecka w domu.
Rodzice zawsze ponoszą odpowiedzialność za swoje dziecko, a możliwość współpracy z kon-
kretną rodziną jest uzależniona od sposobu jej funkcjonowania. Jeżeli w rodzinie dochodzi do
krzywdzenia dziecka, czasami, zanim będzie możliwe współdziałanie z rodzicami, konieczna
jest interwencja prowadzona we współpracy z instytucjami działającymi w środowisku (poli-
cja, MOPS, sąd rodzinny). Tak było w przypadku Jacka, który kiedyś przyszedł pobity do
szkoły. Interwencję podjął pedagog szkolny, skutecznie motywując matkę do skorzystania z
programu dla ofiar przemocy. Szkoła z udziałem matki zgłosiła sprawę w prokuraturze i
do sądu rodzinnego.
Zapleczem dla działań szkoły są też specjalistyczne ośrodki pomagające dziecku i rodzinie
oraz placówki wsparcia dziennego dla dzieci. Stworzenie zespołu interdyscyplinarnego po-
przez włączenie specjalisty z innej placówki, który zajmuje się daną rodziną, może okazać
się bardzo skutecznym działaniem zarówno z punktu widzenia ucznia, jak i szkoły.
Bibliografia:
1. Karasowska A., Profilaktyka na co dzień. Metoda budowania strategii w pracy z dzieckiem klasą,
PARPAMEDIA, Warszawa 2009.
2. Karasowska A., Profilaktyka na co dzień. Jak wychowywać i uczyć dzieci z zaburzeniami zachowania,
Wydawnictwo Edukacyjne PARPA, Warszawa 2006.
3. Sawicka K., Socjoterapia, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej MEN,
Warszawa 1999.
4. Strzemieczny J., Zajęcia socjoterapeutyczne dla dzieci i młodzieży, Polskie Towarzystwo Psychologicz-
ne, Warszawa 1993.
22 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl ocenkijessi.opx.pl
terenie szkoły. Można ich zaprosić na spotkanie zespołu wychowawczego. Takie rozwiązanie
daje wiele korzyści wszyscy wychowawcy, zarówno w szkole jak i w domu, mogą oddzia-
ływać na dziecko w ustalonym kierunku, a szansa rozwiązania jego problemów bardzo wzra-
sta. Trzeba jednak pamiętać o celu spotkania, którym jest współpraca dla dobra dziecka. Nie
można więc przedstawić rodzicom wyłącznie listy pretensji i życzeń. Ważne jest, aby pra-
cownicy szkoły najpierw między sobą ustalili strategię działania na własnym terenie. Wów-
czas staną wobec rodziców jako poważny partner, prezentując swój pogląd na temat sytuacji
dziecka i propozycję formy pomocy dziecku na terenie szkoły. Musimy pamiętać, że dla ro-
dziców uczestniczenie w takim spotkaniu może być trudne i z tego powodu czasami trzeba
o nich szczególnie zadbać. Kiedy rodzic słyszy od kilku nauczycieli o destrukcyjnych zacho-
waniach swojego dziecka, sytuacja staje się dla niego bardzo niekomfortowa. Powstaje pyta-
nie, jak zminimalizować jej ewentualne negatywne skutki, np. odreagowanie frustracji po-
przez zastosowanie wobec dziecka kar i represji.
Można rozważać kilka kierunków działania:
" w pierwszej kolejności pokazujemy mocne strony dziecka;
" pytamy rodzica, co on dostrzega w nim dobrego;
" mówimy o celu spotkania trudnych zachowaniach i chęci wspólnego działania szko-
ły i rodziców, mając na względzie pomoc dziecku w wyeliminowaniu tych zachowań;
21
Uczeń z zaburzeniami zachowania. Budowanie strategii pracy w środowisku szkolnym
__________________________________________________________________________________________
" wyrażamy zrozumienie dla uczuć rodzica, który przeżywa doświadczenie takiej kon-
frontacji, i rozmawiamy z nim o ewentualnej chęci ukarania dziecka, rozważając skut-
ki takiego działania. Możemy też uzgodnić z rodzicem, w jaki sposób porozmawia
z dzieckiem.
Zdarza się, że rodzice zaprzeczają problemom i odmawiają współpracy. Jednak fakty przed-
stawione przez kilka osób w życzliwej atmosferze i propozycja konkretnych działań dla do-
bra dziecka jest znacznie bardziej efektywna niż skutki sporadycznych rozmów, często nie-
przygotowanych i odbywających się w niesprzyjających warunkach. Jeśli udział rodziców
w spotkaniu zespołu jest trudny lub niemożliwy, dobrym rozwiązaniem może być indywidu-
alny kontakt pedagoga szkolnego z nimi, podczas którego przedstawi rodzicom strategię po-
mocy dziecku wypracowaną na terenie szkoły i zaprosi ich do jej realizacji poprzez
wskazanie przez rodziców form wspierania dziecka w domu.
Rodzice zawsze ponoszą odpowiedzialność za swoje dziecko, a możliwość współpracy z kon-
kretną rodziną jest uzależniona od sposobu jej funkcjonowania. Jeżeli w rodzinie dochodzi do
krzywdzenia dziecka, czasami, zanim będzie możliwe współdziałanie z rodzicami, konieczna
jest interwencja prowadzona we współpracy z instytucjami działającymi w środowisku (poli-
cja, MOPS, sąd rodzinny). Tak było w przypadku Jacka, który kiedyś przyszedł pobity do
szkoły. Interwencję podjął pedagog szkolny, skutecznie motywując matkę do skorzystania z
programu dla ofiar przemocy. Szkoła z udziałem matki zgłosiła sprawę w prokuraturze i
do sądu rodzinnego.
Zapleczem dla działań szkoły są też specjalistyczne ośrodki pomagające dziecku i rodzinie
oraz placówki wsparcia dziennego dla dzieci. Stworzenie zespołu interdyscyplinarnego po-
przez włączenie specjalisty z innej placówki, który zajmuje się daną rodziną, może okazać
się bardzo skutecznym działaniem zarówno z punktu widzenia ucznia, jak i szkoły.
Bibliografia:
1. Karasowska A., Profilaktyka na co dzień. Metoda budowania strategii w pracy z dzieckiem klasą,
PARPAMEDIA, Warszawa 2009.
2. Karasowska A., Profilaktyka na co dzień. Jak wychowywać i uczyć dzieci z zaburzeniami zachowania,
Wydawnictwo Edukacyjne PARPA, Warszawa 2006.
3. Sawicka K., Socjoterapia, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej MEN,
Warszawa 1999.
4. Strzemieczny J., Zajęcia socjoterapeutyczne dla dzieci i młodzieży, Polskie Towarzystwo Psychologicz-
ne, Warszawa 1993.
22 [ Pobierz całość w formacie PDF ]