[ Pobierz całość w formacie PDF ]
okresie 2À/É0 i czÄ™stotliwoÅ›ci É0. Amplituda M i przesuniÄ™cie fazowe Õ zależą od warunków
poczÄ…tkowych. CzÄ™stotliwość É0 drgaÅ„ wÅ‚asnych zależy tylko od masy m i współczynnika
sprężystości k.
Rozważmy teraz przypadek, gdy oscylator bez tłumienia jest wzbudzany harmonicznie
siÅ‚Ä… f(t) = P sin Ét. To znaczy rozważmy równanie
mx + kx = P sin Ét.
Po podzieleniu obu stron równania przez m otrzymamy równanie niejednorodne
2
x + É0x = A sin Ét, (19)
gdzie A = P/m. Rozwiązanie ogólne tego równania dane jest wzorem
x(t) = x0(t) + xf (t),
gdzie x0(t) określone jest wzorem (18), a xf (t) jest dowolną całką szczególną równania
niejednorodnego (19), którą wyznaczymy metodą przewidywań. Rozpatrzymy dwa przy-
padki.
1æ% Przypadek podstawowy, gdy É = É0.
f(t) = A sin Ét Ò! ± = 0, ² = É; ± + i² = iÉ nie jest pierwiastkiem równania cha-
rakterystycznego, stÄ…d
W.GrÄ…ziewicz RÓWNANIA RÓ%7Å‚NICZKOWE 91
xf (t) = B cos Ét + D sin Ét
x f (t) = -BÉ sin Ét + DÉ cos Ét
x f (t) = -BÉ2 cos Ét - DÉ2 sin Ét.
Wstawiamy x f i xf do równania (19) i otrzymujemy
2
-BÉ2 cos Ét - DÉ2 sin Ét + É0(B cos Ét + D sin Ét) = A sin Ét, stÄ…d
A A
B = 0, D = oraz xf(t) = sin Ét.
2 2
É0 - É2 É0 - É2
Równanie ruchu (drgań) oscylatora ma w tym przypadku postać
A
x(t) = C1 cos É0t + C2 sin É0t + sin Ét.
2
É0 - É2
Zatem na ruch skÅ‚adajÄ… sie dwa drgania harmoniczne: jedno z czÄ™stotliwoÅ›ciÄ… É0 drgaÅ„
wÅ‚asnych, drugie z czÄ™stotliwoÅ›ciÄ… É wymuszenia. W szczególnoÅ›ci, przy zerowych warun-
kach poczÄ…tkowych, otrzymamy rozwiÄ…zanie dane wzorem
A É
x(t) = - sin É0t - sin Ét .
2
É0 - É2 É0
Otrzymane rozwiÄ…zanie jest szczególnie interesujÄ…ce, gdy É jest bliskie É0. Na wykresie
przedstawione sÄ… drgania bez tÅ‚umienia dla A = 1, É0 = 1, É = 1, 2.
Rys. 1
Takie drgania nazywajÄ… siÄ™ biciem.
2æ% Przypadek osobliwy, gdy É = É0. Wtedy ± + i² = iÉ0 jest pierwiastkiem równania
charakterystycznego i całkę szczególną równania nejednorodnego poszukujemy w postaci
xf(t) = t(B cos É0t + D sin É0t).
Obliczamy x f , x f, podstawiamy do równania niejednorodnego i otrzymujemy
A A
B = - , D = 0 Ò! xf (t) = - t cos t.
2É0 2É0
Zatem
A
x(t) = C1 cos É0t + C2 sin É0t - t cos É0t.
2É0
92 W.GrÄ…ziewicz RÓWNANIA RÓ%7Å‚NICZKOWE
Pierwszy część rozwiązania, odpowiadająca całce ogólnej równania jednorodnego, jest
funkcją okresową, ograniczoną. Odpowiada ona drganiom swobodnym. Druga część jest
funkcją nieograniczoną, jej amplituda dąży do nieskończoności. Zachodzi w tym przypad-
ku zjawisko rezonansu występujące wtedy, gdy częstotliwość siły wymuszającej jest równa
częstotliwości własnej układu. W szczególności, przy zerowych warunkach początkowych
otrzymamy rozwiÄ…zanie dane wzorem
A A
x(t) = sin É0t - t cos É0t,
2
2É0 2É0
którego wykres przedstawiono na poniższym rysunku.
Rys.2
Niech teraz współczynnik p oporu ośrodka w równaniu (17) będzie większy od zera.
Oznaczmy dodatkowo h = p/2m. Wtedy równanie (17) przyjmie postać
f(t)
2
x + 2hx + É0x = . (20)
m
Rozwiążemy najpierw równanie jednorodne
2
x + 2hx + É0x = 0. (21)
Piszemy równanie charakterystyczne
2
»2 + 2h» + É0 = 0.
2
" = 4(h2 - É0). Rozpatrzymy przypadki:
1æ% " > 0, tzn. h > É0 (opór stosunkowo duży). Wtedy
2 2
»1 = -h + h2 - É0, »2 = -h - h2 - É0 oba pierwiastki sÄ… rzeczywiste, ujemne.
Rozwiązanie wyraża się wzorem
" "
2 2
-h+ h2-É0 t -h- h2-É0 t
x0(t) = C1e + C2e .
W.GrÄ…ziewicz RÓWNANIA RÓ%7Å‚NICZKOWE 93
Przy t ’! ", jest x0(t) ’! 0. W tym przypadku mamy do czynienia z zanikaniem ruchu,
bez drgań. Wykres tego typu rozwiązania przedstawiony jest na poniższym rysunku.
Rys. 3
2æ% "
Pierwiastkami równania charakterystycznego są
2 2
»1 = -h + i É0 - h2, »2 = -h - i É0 - h2,
zatem całka ogólna równania jednorodnego ma postać
2 2
x0(t) = e-ht C1 cos É0 - h2 t + C2 sin É0 - h2 t .
Czynnik w nawiasie odpowiada za drgania układu. Czynnik e-ht tłumi amplitudę tych
drgań, które zanikają w sposób wykładniczy. Wykres drgań tego typu przedstawiony jest
na poniższym rysunku.
Rys. 4
3æ% " = 0, tzn. h = É0, »1,2 = -h. RozwiÄ…zanie
x0(t) = (C1 + C2t)e-ht
dąży do zera przy t ’! ". Ruch zanika bez drgaÅ„.
Załóżmy teraz, że na oscylator dziaÅ‚a siÅ‚a zewnÄ™trzna f(t) = P sin Ét. Równanie (20)
przyjmie teraz postać
2
x + 2hx + É0x = A sin Ét, (22)
94 W.GrÄ…ziewicz RÓWNANIA RÓ%7Å‚NICZKOWE
gdzie A = P/m. Rozwiązanie tego równania jest sumą całki ogólnej x0(t) równania jed-
norodnego i całki szczególnej xf (t) równania niejednorodnego. Tę ostatnią wyznaczymy
metodÄ… przewidywaÅ„. Zauważymy, że ± + i² = iÉ nie jest pierwiastkiem równania cha-
rakterystycznego przy dowolnych É0 i h, wiÄ™c xf jest funkcjÄ… postaci [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl ocenkijessi.opx.pl
okresie 2À/É0 i czÄ™stotliwoÅ›ci É0. Amplituda M i przesuniÄ™cie fazowe Õ zależą od warunków
poczÄ…tkowych. CzÄ™stotliwość É0 drgaÅ„ wÅ‚asnych zależy tylko od masy m i współczynnika
sprężystości k.
Rozważmy teraz przypadek, gdy oscylator bez tłumienia jest wzbudzany harmonicznie
siÅ‚Ä… f(t) = P sin Ét. To znaczy rozważmy równanie
mx + kx = P sin Ét.
Po podzieleniu obu stron równania przez m otrzymamy równanie niejednorodne
2
x + É0x = A sin Ét, (19)
gdzie A = P/m. Rozwiązanie ogólne tego równania dane jest wzorem
x(t) = x0(t) + xf (t),
gdzie x0(t) określone jest wzorem (18), a xf (t) jest dowolną całką szczególną równania
niejednorodnego (19), którą wyznaczymy metodą przewidywań. Rozpatrzymy dwa przy-
padki.
1æ% Przypadek podstawowy, gdy É = É0.
f(t) = A sin Ét Ò! ± = 0, ² = É; ± + i² = iÉ nie jest pierwiastkiem równania cha-
rakterystycznego, stÄ…d
W.GrÄ…ziewicz RÓWNANIA RÓ%7Å‚NICZKOWE 91
xf (t) = B cos Ét + D sin Ét
x f (t) = -BÉ sin Ét + DÉ cos Ét
x f (t) = -BÉ2 cos Ét - DÉ2 sin Ét.
Wstawiamy x f i xf do równania (19) i otrzymujemy
2
-BÉ2 cos Ét - DÉ2 sin Ét + É0(B cos Ét + D sin Ét) = A sin Ét, stÄ…d
A A
B = 0, D = oraz xf(t) = sin Ét.
2 2
É0 - É2 É0 - É2
Równanie ruchu (drgań) oscylatora ma w tym przypadku postać
A
x(t) = C1 cos É0t + C2 sin É0t + sin Ét.
2
É0 - É2
Zatem na ruch skÅ‚adajÄ… sie dwa drgania harmoniczne: jedno z czÄ™stotliwoÅ›ciÄ… É0 drgaÅ„
wÅ‚asnych, drugie z czÄ™stotliwoÅ›ciÄ… É wymuszenia. W szczególnoÅ›ci, przy zerowych warun-
kach poczÄ…tkowych, otrzymamy rozwiÄ…zanie dane wzorem
A É
x(t) = - sin É0t - sin Ét .
2
É0 - É2 É0
Otrzymane rozwiÄ…zanie jest szczególnie interesujÄ…ce, gdy É jest bliskie É0. Na wykresie
przedstawione sÄ… drgania bez tÅ‚umienia dla A = 1, É0 = 1, É = 1, 2.
Rys. 1
Takie drgania nazywajÄ… siÄ™ biciem.
2æ% Przypadek osobliwy, gdy É = É0. Wtedy ± + i² = iÉ0 jest pierwiastkiem równania
charakterystycznego i całkę szczególną równania nejednorodnego poszukujemy w postaci
xf(t) = t(B cos É0t + D sin É0t).
Obliczamy x f , x f, podstawiamy do równania niejednorodnego i otrzymujemy
A A
B = - , D = 0 Ò! xf (t) = - t cos t.
2É0 2É0
Zatem
A
x(t) = C1 cos É0t + C2 sin É0t - t cos É0t.
2É0
92 W.GrÄ…ziewicz RÓWNANIA RÓ%7Å‚NICZKOWE
Pierwszy część rozwiązania, odpowiadająca całce ogólnej równania jednorodnego, jest
funkcją okresową, ograniczoną. Odpowiada ona drganiom swobodnym. Druga część jest
funkcją nieograniczoną, jej amplituda dąży do nieskończoności. Zachodzi w tym przypad-
ku zjawisko rezonansu występujące wtedy, gdy częstotliwość siły wymuszającej jest równa
częstotliwości własnej układu. W szczególności, przy zerowych warunkach początkowych
otrzymamy rozwiÄ…zanie dane wzorem
A A
x(t) = sin É0t - t cos É0t,
2
2É0 2É0
którego wykres przedstawiono na poniższym rysunku.
Rys.2
Niech teraz współczynnik p oporu ośrodka w równaniu (17) będzie większy od zera.
Oznaczmy dodatkowo h = p/2m. Wtedy równanie (17) przyjmie postać
f(t)
2
x + 2hx + É0x = . (20)
m
Rozwiążemy najpierw równanie jednorodne
2
x + 2hx + É0x = 0. (21)
Piszemy równanie charakterystyczne
2
»2 + 2h» + É0 = 0.
2
" = 4(h2 - É0). Rozpatrzymy przypadki:
1æ% " > 0, tzn. h > É0 (opór stosunkowo duży). Wtedy
2 2
»1 = -h + h2 - É0, »2 = -h - h2 - É0 oba pierwiastki sÄ… rzeczywiste, ujemne.
Rozwiązanie wyraża się wzorem
" "
2 2
-h+ h2-É0 t -h- h2-É0 t
x0(t) = C1e + C2e .
W.GrÄ…ziewicz RÓWNANIA RÓ%7Å‚NICZKOWE 93
Przy t ’! ", jest x0(t) ’! 0. W tym przypadku mamy do czynienia z zanikaniem ruchu,
bez drgań. Wykres tego typu rozwiązania przedstawiony jest na poniższym rysunku.
Rys. 3
2æ% "
Pierwiastkami równania charakterystycznego są
2 2
»1 = -h + i É0 - h2, »2 = -h - i É0 - h2,
zatem całka ogólna równania jednorodnego ma postać
2 2
x0(t) = e-ht C1 cos É0 - h2 t + C2 sin É0 - h2 t .
Czynnik w nawiasie odpowiada za drgania układu. Czynnik e-ht tłumi amplitudę tych
drgań, które zanikają w sposób wykładniczy. Wykres drgań tego typu przedstawiony jest
na poniższym rysunku.
Rys. 4
3æ% " = 0, tzn. h = É0, »1,2 = -h. RozwiÄ…zanie
x0(t) = (C1 + C2t)e-ht
dąży do zera przy t ’! ". Ruch zanika bez drgaÅ„.
Załóżmy teraz, że na oscylator dziaÅ‚a siÅ‚a zewnÄ™trzna f(t) = P sin Ét. Równanie (20)
przyjmie teraz postać
2
x + 2hx + É0x = A sin Ét, (22)
94 W.GrÄ…ziewicz RÓWNANIA RÓ%7Å‚NICZKOWE
gdzie A = P/m. Rozwiązanie tego równania jest sumą całki ogólnej x0(t) równania jed-
norodnego i całki szczególnej xf (t) równania niejednorodnego. Tę ostatnią wyznaczymy
metodÄ… przewidywaÅ„. Zauważymy, że ± + i² = iÉ nie jest pierwiastkiem równania cha-
rakterystycznego przy dowolnych É0 i h, wiÄ™c xf jest funkcjÄ… postaci [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ]