[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Paweł nazwał zachowanie Piotra "obłudą" (Ga 2, 11-14). Piotr popełnił doktrynalny błąd w swoim postępowaniu.
Przeczytaj wspomnianÄ… historiÄ™ w swojej Biblii.
Jakie wnioski możemy wyciągnąć z przedstawionych powyżej
faktów?
" Apostoł Piotr nigdy nie uważał się za papieża.
" %7ładen z innych Apostołów w ten sposób go nie traktował
" Nie istnieje ani jedna wzmianka o papiestwie w Piśmie Zwiętym.
" Papiestwo pojawiło się dopiero w kilka wieków po ustanowieniu kościoła
" "Nieomylne" stwierdzenia niejednokrotnie zaprzeczały Pismu Zwiętemu.
Istnieje tylko jedna droga, którą każdy z nas powinien kroczyć: ta, która została ukazana w Piśmie Zwiętym. W świecie
doczesnym wszystko podlega zmianom; nie ma nic stałego. Zmieniają się opinie i doktryny, modyfikowane są poglądy,
porzucane są tradycje i uaktualniane są praktyki, lecz Słowo Boże pozostaje niezmienne i zawsze godne zaufania. Sam
Piotr w jednym ze swoich listów przypomina pierwszym chrześcijanom, jak również i nam, o trwałości żywego Słowa
Bożego: "Każde bowiem ciało jak trawa, a cała jego chwała jak kwiat trawy: trawa uschła a kwiat jej opadł, słowo zaś Pana
trwa na wieki. Właśnie to słowo ogłoszono wam jako dobrą nowinę" (1 P. 1, 24-25).
Nie mogę jednak zakończyć rozdziału bez odpowiedzi na pytanie, które jako czytelnik możesz chcieć mi zadać: Czy
usiłujesz zreformować kościół katolicki, czy też nawołujesz ludzi, aby z niego wyszli? Jest to słuszne pytanie, przed którym
nie można uciec.
Nie wierzę, aby kościół katolicki w takiej formie, jakiej go znamy, kiedykolwiek został zreformowany zgodnie z biblijnymi
zasadami. Dowodem tego są szlachetne usiłowania takich ludzi jak Luter. Jezus powiedział, że nie można wlewać nowego
wina do sta rych bukłaków, ponieważ są one kruche, gdy więc nowe wino jest do nich wlewane, fermentuje, nie
pozwalając starym bukłakom go utrzymać (Mt 9, 17). Jezus chce nam przez to powiedzieć, że Ewangelia, która wyzwala
nas z naszych grzechów, nie może po. mieścić się w legalistycznej religii.
Ci więc, których Pan powołuje przez Ewangelię swojego Syna widzą, że nie mogą pozostać w kościele, którego
fundamentalne przesłanie zbawienia nie zgadza się ze starożytnym posłannictwem Chrystusa i jego Apostołów.
Moja publikacja nie ma jednak na celu czynienia z ludzi antykatolików, lecz osoby opowiadające się za Chrystusem. To On
jest tym, na którym powinna skupić się cała nasza uwaga.
CZZ 5
Czy pierwsi chrześcijanie wierzyli w mszę?
Moje wspomnienia z wczesnego dzieciństwa związane są z uczęszczaniem na mszę do zimnego i pełnego przeciągów
kościoła. Był to obowiązek, który wiernie spełniałem.
Msza stanowiła dla mnie mały spektakl, ponieważ na ołtarzu działo się coś bardzo tajemniczego. Na tym przecież polega
religia - myślałem sobie. Całe to wydarzenie potęgowały wielokolorowe szaty noszone przez księży, ołtarz udekorowany
kwiatami i świeczkami oraz słowa wypowiadane w języku łacińskim (w tamtych czasach). Jeśli była to suma, zapach
kadzidła czynił tę okazję jeszcze bardziej uroczystą. Zapach unosił się w powietrzu jeszcze długo po końcowych słowach
kapłana: "Ite missa est" - "Idzcie,ofiara spełniona."
Uczono mnie, że msza rzymskokatolicka została ustanowiona przez Jezusa w wielki czwartek wieczorem, oraz że kościół
rzymskokatolicki jest jedynym wiernym spadkobiercą tamtych wydarzeń. Dziękowałem Bogu, że nie urodziłem się
protestantem.
5.1 Cienie wiary
Jedna z trudności w pisaniu rozdziału o mszy polega na tym, że posiada ona różne odcienie. Większość katolików
świeckich zna oficjalną naukę kościoła i przeważnie przyjmuje jego doktrynę podczas gdy wielu księży i teologów wyznaje
poglądy, które nie są zgodne z oficjalnym nauczaniem.
Moja opinia na ten temat jest owocem rozmów z księżmi oraz wynikiem stałego dialogu z różnymi tradycjami
chrześcijańskimi odmiennymi od rzymskokatolickiej. Zdarza się, że dla teologów katolickich nauka kościoła na temat mszy
jest niewygodna. Swoją niechęć do jej przyjęcia uzasadniają wieloma nowymi badaniami na jej temat. Jedyny uczciwy
sposób przedstawienia tematu polega na zaprezentowaniu doktryny pochodzącej z oficjalnych katolickich zródeł.
"Zbawiciel nasz podczas Ostatniej Wieczerzy, tej nocy, kiedy został wydany, ustanowił Eucharystyczną Ofiarę Ciała i Krwi
swojej, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić Ofiarę Krzyża i tak umiłowanej Oblubienicy Kościołowi
powierzyć pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania: sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, ucztę
paschalną, w której pożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek przyszłej chwały."
Czyż nie jest rzeczą dziwną, że zmieniamy się wraz z upływem czasu? Biblię zacząłem czytać, gdy miałem ponad
dwadzieścia lat. Dla moich rówieśników było to zupełnie nowe doświadczenie.
Znalazłem tam odpowiedzi na moje pytania oraz zacząłem zastanawiać się nad moim religijnym dziedzictwem, a mszę
ujrzałem w zupełnie innym świetle. Pismo Zwięte pozwoliło mi wrócić do
czasów pierwszych chrześcijan i ich apostolskiej praktyki, umożliwiając mi badanie pierwotnego znaczenia komunii
świętej.
5.2 Na poczÄ…tku Wielkiego Tygodnia
Służba Jezusa dobiegała końca a wrogość ze strony władz religijnych narastała. Szukały one możliwości, aby Go
aresztować i zabić, nie dlatego, że mogli Mu coś udowodnić, lecz dlatego, że Jego nauka była w sprzeczności z religijnymi
tradycjami, które były dla nich świętością. Pomimo wysiłków, ich plany aresztowania Jezusa nie udały się. Z pewnością
zastanawiali się, czy plany te kiedykolwiek zostaną zrealizowane. Prowadzili długie nocne spotkania, na których obmyślali
spisek oraz szukali miejsc, gdzie można było usłyszeć modlitwy o aresztowanie bluzniercy, padające z usta rabinów.
Oczekiwanie miało się niedługo zakończyć.
"Chciałbym rozmawiać z najwyższym kapłanem. Powiedzcie mu, że będzie dla niego z korzyścią, gdy rozmówię się z nim
natychmiast."
"Kto życzy sobie z nim rozmawiać?" "Mam na imię Judasz; jestem jednym z uczniów Jezusa."
Bez względu na to, czy była to sesja planująca spisek, czy spotkanie modlitewne, zebranie zostało przerwane, a przywódcy
całą swoją uwagę skupili na Judaszu.. Jego pragnienie by zdradzić Jezusa doskonale zbiegło się z ich planami i modlitwami.
Pismo Zwięte zarejestrowało ich reakcję: "Gdy to usłyszeli, ucieszyli się i przyrzekli dać mu pieniądze" (Mar. 14:11).
Ucieszyli się! Gratulacje padały ze wszystkich stron, ponieważ fortuna nareszcie uśmiechnęła się do nich.
Ów szczęśliwy zbieg okolicznoÅ›ci zostaÅ‚ potraktowany jako boska interwencja. Czyż nie modlili siÄ™ o to dÅ‚ugo i usilnie?
Boża odpowiedz na ich modlitwy była niezaprzeczalna. Któż mógłby pomyśleć, że jeden z ludzi Jezusa otworzy przed nimi
możliwość aresztowania? Wszyscy byli zgodni, co do tego, że Bóg działa tajemniczy sposób. Jakże mogli wątpić, że nie
znajduje siÄ™ po ich
stronie?
Następne kilka dni były niezwykle ważne dla Judasza, który oczekiwał na właściwy moment zdrady. Musiał zachować
ostrożność i nie wzbudzać jakiegokolwiek podejrzenia. Przecież nie każdego dnia w tygodniu nadarza się możliwość, aby
zarobić trzydzieści srebrników.
W tajemnicy przed swoimi uczniami, Jezus poczynił wszelkie konieczne plany, aby obchodzić z nimi paschę. Mieli udać się
do Jerozolimy i iść za człowiekiem, który niesie dzban z wodą. Ten zaś miał zaprowadzić ich do sali na piętrze, która
została dla nich przygotowana. Potem mieli wspólnie świętować paschę.
5.3 Pascha
Posiłek paschalny stanowił tło podczas ustanawiania wieczerzy Pańskiej - komunii świętej. Powszechny błąd polegał [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl ocenkijessi.opx.pl
Paweł nazwał zachowanie Piotra "obłudą" (Ga 2, 11-14). Piotr popełnił doktrynalny błąd w swoim postępowaniu.
Przeczytaj wspomnianÄ… historiÄ™ w swojej Biblii.
Jakie wnioski możemy wyciągnąć z przedstawionych powyżej
faktów?
" Apostoł Piotr nigdy nie uważał się za papieża.
" %7ładen z innych Apostołów w ten sposób go nie traktował
" Nie istnieje ani jedna wzmianka o papiestwie w Piśmie Zwiętym.
" Papiestwo pojawiło się dopiero w kilka wieków po ustanowieniu kościoła
" "Nieomylne" stwierdzenia niejednokrotnie zaprzeczały Pismu Zwiętemu.
Istnieje tylko jedna droga, którą każdy z nas powinien kroczyć: ta, która została ukazana w Piśmie Zwiętym. W świecie
doczesnym wszystko podlega zmianom; nie ma nic stałego. Zmieniają się opinie i doktryny, modyfikowane są poglądy,
porzucane są tradycje i uaktualniane są praktyki, lecz Słowo Boże pozostaje niezmienne i zawsze godne zaufania. Sam
Piotr w jednym ze swoich listów przypomina pierwszym chrześcijanom, jak również i nam, o trwałości żywego Słowa
Bożego: "Każde bowiem ciało jak trawa, a cała jego chwała jak kwiat trawy: trawa uschła a kwiat jej opadł, słowo zaś Pana
trwa na wieki. Właśnie to słowo ogłoszono wam jako dobrą nowinę" (1 P. 1, 24-25).
Nie mogę jednak zakończyć rozdziału bez odpowiedzi na pytanie, które jako czytelnik możesz chcieć mi zadać: Czy
usiłujesz zreformować kościół katolicki, czy też nawołujesz ludzi, aby z niego wyszli? Jest to słuszne pytanie, przed którym
nie można uciec.
Nie wierzę, aby kościół katolicki w takiej formie, jakiej go znamy, kiedykolwiek został zreformowany zgodnie z biblijnymi
zasadami. Dowodem tego są szlachetne usiłowania takich ludzi jak Luter. Jezus powiedział, że nie można wlewać nowego
wina do sta rych bukłaków, ponieważ są one kruche, gdy więc nowe wino jest do nich wlewane, fermentuje, nie
pozwalając starym bukłakom go utrzymać (Mt 9, 17). Jezus chce nam przez to powiedzieć, że Ewangelia, która wyzwala
nas z naszych grzechów, nie może po. mieścić się w legalistycznej religii.
Ci więc, których Pan powołuje przez Ewangelię swojego Syna widzą, że nie mogą pozostać w kościele, którego
fundamentalne przesłanie zbawienia nie zgadza się ze starożytnym posłannictwem Chrystusa i jego Apostołów.
Moja publikacja nie ma jednak na celu czynienia z ludzi antykatolików, lecz osoby opowiadające się za Chrystusem. To On
jest tym, na którym powinna skupić się cała nasza uwaga.
CZZ 5
Czy pierwsi chrześcijanie wierzyli w mszę?
Moje wspomnienia z wczesnego dzieciństwa związane są z uczęszczaniem na mszę do zimnego i pełnego przeciągów
kościoła. Był to obowiązek, który wiernie spełniałem.
Msza stanowiła dla mnie mały spektakl, ponieważ na ołtarzu działo się coś bardzo tajemniczego. Na tym przecież polega
religia - myślałem sobie. Całe to wydarzenie potęgowały wielokolorowe szaty noszone przez księży, ołtarz udekorowany
kwiatami i świeczkami oraz słowa wypowiadane w języku łacińskim (w tamtych czasach). Jeśli była to suma, zapach
kadzidła czynił tę okazję jeszcze bardziej uroczystą. Zapach unosił się w powietrzu jeszcze długo po końcowych słowach
kapłana: "Ite missa est" - "Idzcie,ofiara spełniona."
Uczono mnie, że msza rzymskokatolicka została ustanowiona przez Jezusa w wielki czwartek wieczorem, oraz że kościół
rzymskokatolicki jest jedynym wiernym spadkobiercą tamtych wydarzeń. Dziękowałem Bogu, że nie urodziłem się
protestantem.
5.1 Cienie wiary
Jedna z trudności w pisaniu rozdziału o mszy polega na tym, że posiada ona różne odcienie. Większość katolików
świeckich zna oficjalną naukę kościoła i przeważnie przyjmuje jego doktrynę podczas gdy wielu księży i teologów wyznaje
poglądy, które nie są zgodne z oficjalnym nauczaniem.
Moja opinia na ten temat jest owocem rozmów z księżmi oraz wynikiem stałego dialogu z różnymi tradycjami
chrześcijańskimi odmiennymi od rzymskokatolickiej. Zdarza się, że dla teologów katolickich nauka kościoła na temat mszy
jest niewygodna. Swoją niechęć do jej przyjęcia uzasadniają wieloma nowymi badaniami na jej temat. Jedyny uczciwy
sposób przedstawienia tematu polega na zaprezentowaniu doktryny pochodzącej z oficjalnych katolickich zródeł.
"Zbawiciel nasz podczas Ostatniej Wieczerzy, tej nocy, kiedy został wydany, ustanowił Eucharystyczną Ofiarę Ciała i Krwi
swojej, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić Ofiarę Krzyża i tak umiłowanej Oblubienicy Kościołowi
powierzyć pamiątkę swej Męki i Zmartwychwstania: sakrament miłosierdzia, znak jedności, węzeł miłości, ucztę
paschalną, w której pożywamy Chrystusa, w której dusza napełnia się łaską i otrzymuje zadatek przyszłej chwały."
Czyż nie jest rzeczą dziwną, że zmieniamy się wraz z upływem czasu? Biblię zacząłem czytać, gdy miałem ponad
dwadzieścia lat. Dla moich rówieśników było to zupełnie nowe doświadczenie.
Znalazłem tam odpowiedzi na moje pytania oraz zacząłem zastanawiać się nad moim religijnym dziedzictwem, a mszę
ujrzałem w zupełnie innym świetle. Pismo Zwięte pozwoliło mi wrócić do
czasów pierwszych chrześcijan i ich apostolskiej praktyki, umożliwiając mi badanie pierwotnego znaczenia komunii
świętej.
5.2 Na poczÄ…tku Wielkiego Tygodnia
Służba Jezusa dobiegała końca a wrogość ze strony władz religijnych narastała. Szukały one możliwości, aby Go
aresztować i zabić, nie dlatego, że mogli Mu coś udowodnić, lecz dlatego, że Jego nauka była w sprzeczności z religijnymi
tradycjami, które były dla nich świętością. Pomimo wysiłków, ich plany aresztowania Jezusa nie udały się. Z pewnością
zastanawiali się, czy plany te kiedykolwiek zostaną zrealizowane. Prowadzili długie nocne spotkania, na których obmyślali
spisek oraz szukali miejsc, gdzie można było usłyszeć modlitwy o aresztowanie bluzniercy, padające z usta rabinów.
Oczekiwanie miało się niedługo zakończyć.
"Chciałbym rozmawiać z najwyższym kapłanem. Powiedzcie mu, że będzie dla niego z korzyścią, gdy rozmówię się z nim
natychmiast."
"Kto życzy sobie z nim rozmawiać?" "Mam na imię Judasz; jestem jednym z uczniów Jezusa."
Bez względu na to, czy była to sesja planująca spisek, czy spotkanie modlitewne, zebranie zostało przerwane, a przywódcy
całą swoją uwagę skupili na Judaszu.. Jego pragnienie by zdradzić Jezusa doskonale zbiegło się z ich planami i modlitwami.
Pismo Zwięte zarejestrowało ich reakcję: "Gdy to usłyszeli, ucieszyli się i przyrzekli dać mu pieniądze" (Mar. 14:11).
Ucieszyli się! Gratulacje padały ze wszystkich stron, ponieważ fortuna nareszcie uśmiechnęła się do nich.
Ów szczęśliwy zbieg okolicznoÅ›ci zostaÅ‚ potraktowany jako boska interwencja. Czyż nie modlili siÄ™ o to dÅ‚ugo i usilnie?
Boża odpowiedz na ich modlitwy była niezaprzeczalna. Któż mógłby pomyśleć, że jeden z ludzi Jezusa otworzy przed nimi
możliwość aresztowania? Wszyscy byli zgodni, co do tego, że Bóg działa tajemniczy sposób. Jakże mogli wątpić, że nie
znajduje siÄ™ po ich
stronie?
Następne kilka dni były niezwykle ważne dla Judasza, który oczekiwał na właściwy moment zdrady. Musiał zachować
ostrożność i nie wzbudzać jakiegokolwiek podejrzenia. Przecież nie każdego dnia w tygodniu nadarza się możliwość, aby
zarobić trzydzieści srebrników.
W tajemnicy przed swoimi uczniami, Jezus poczynił wszelkie konieczne plany, aby obchodzić z nimi paschę. Mieli udać się
do Jerozolimy i iść za człowiekiem, który niesie dzban z wodą. Ten zaś miał zaprowadzić ich do sali na piętrze, która
została dla nich przygotowana. Potem mieli wspólnie świętować paschę.
5.3 Pascha
Posiłek paschalny stanowił tło podczas ustanawiania wieczerzy Pańskiej - komunii świętej. Powszechny błąd polegał [ Pobierz całość w formacie PDF ]